Լինում է չի լինում մի աղքատ մարդ է լինում։ Նա ազնիվ էր և բարի։ Մի օր աղքատ մարդը մի դրամապանակ է գտնում և որոշում է վերադաձնել տիրոջը։ Այդ պահին նա հանդիպում է իր հարուստ ընկերոջը, ով նրան ասում է։
-Մի՛ վերադարձրու դրապանակը, գումարը օգտագործիր քո կարիքների համար, ես քո փոխարեն այդպես կվարվեյի։
-Կներես բայց ես պետք է վերադարձնեմ դրամապանակը, որովհետև այդպես արդար է,- ասում է աղքատ մարդը։
Հարուստը ծիծաղում է և ասում․
-Դու խելք չունես, նշանակում է դու երբեք փող էլ չէս ունենա․
Աղքատը լուռ լսում է և պատասխանում․
-Ես խիղճ ունեմ, փողն ինչիս է պետք։Ես չեմ կարող վայելել ուրիշի աշխատանքը։
Հենց այդ պահին արտասվելով մի խեղճ տատիկ է հայտնվում , և աղքատը հասկանում է , որ հենց նա է կորցրել դրամապանակը։Նա գրկում է տատիկին, հանգստացնում և վերադարձնում է դարմապանակը տատիկը շնորհակալություն է հայտնում և օրհնում է աղքատ մարդուն։ Ո՞վ գիտի, թե որքն կարևոր էր այդ գումարը տատիկի համար